Om geluidsoverlast voor omwonenden tegen te gaan krijgen horeca ondernemers zgn geluidssterktebegrenzers, ook wel limiters genoemd, voorgeschreven. In theorie kan hiermee het (muziek)geluid in bijv. een café begrensd worden op een vooraf ingesteld geluidsniveau. In zgn maatwerkvoorschriften staat dan opgenomen wat het maximaal toelaatbare geluidsniveau is. Tevens staat in de maatwerkvoorschriften vermeld dat in het zgn verzegelingsbewijs ook genoteerd moet worden wat zich “achter”de limiter bevindt. Bijv. het merk en type (eind)versterker en het aantal luidsprekers (met merk en type) en waar ze in de ruimte opgesteld staan. Als het maatwerkvoorschrift precies zou worden opgevolgd en niemand zit er met zijn vingers meer aan dan zou in theorie het geluid begrensd moeten zijn op het ingestelde geluidsniveau.
Maar wat is de praktijk. Diverse leveranciers van limiters stellen onomwonden op hun website dat er legio manieren zijn om limiters te omzeilen.
En hoe zit het in Utrecht ? Anders dan de leveranciers van limiters gelooft de gemeente Utrecht in het sprookje dat limiters waterdicht zijn. Dat als er eenmaal een limiter geinstalleerd is geen overschrijdingen van geluidsniveau’s meer te verwachten zijn. Bezwaar maken heeft geen zin want dat is het rotsvaste standpunt van de gemeente Utrecht. Je zult er dus mee naar de rechter moeten en dat kost tijd en geld. De gemeente laat, in het belang van de horeca ondernemer, de omwonenden in de kou staan.
citaat uit besluit op bezwaarschrift weigering handhavend op te treden
Hoe anders is dat in de regio Rijnmond. Daar worden zelfs workshops gegeven voor milieuambtenaren om ze bij te praten hoe zoal limiters worden omzeild. Want dat gebeurt volgens de Rotterdammers maar al te vaak.
